มนุษย์ไบโอนิค
เขียนโดย gam pata
พฤหัส 05 มกราคม 2560 @ 05:16
ฮิวจ์ เฮอร์ (Hugh Herr) เป็นอัจฉริยะด้านการปีนเขา
เขาเริ่มปีนเขาตั้งแต่อายุได้ 8 ขวบ เมื่ออายุได้ 17 เขาติดอันดับเป็นนักไต่เขายอดเยี่ยมของสหรัฐอเมริกา
แต่เมื่ออายุ 22 ปี ขณะที่เขากำลังปีนเขาสูงที่รัฐนิวแฮมเชียร์กับเพื่อน เขาก็เจอเข้ากับพายุหิมะที่รุนแรงที่สุด หิมะที่ตกหนักอย่างมืดฟ้ามัวดินทำให้เขาไม่สามารถมองเห็นอะไรเลย จนทั้งสองหลงทาง
เขาดิ้นรนเดินฝ่าพายุจากหิมะที่สูงแค่เข่า กลายเป็นสูงถึงระดับเอว และบางที่ก็สูงถึงระดับอก จนเดินต่อไม่ได้ ทั้งสองตัดสินใจขุดหิมะเป็นโพรงและหลบอยู่ในนั้น
อุณหภูมิที่หนาวจัดต่ำกว่า -20 องศา ทำให้ทั้งสองต้องกอดกันไว้เพื่อรักษาร่างกายให้อบอุ่น ปลายมือและเท้าของทั้งสองถูกความหนาวเย็นของหิมะกัดจนกลายเป็นน้ำแข็ง เจ็บปวดอย่างเหลือจะทานทนอยู่ในโพรงหิมะ ความหวังที่จะรอดเลือนราง
ฮิวจ์ เฮอร์คิดแต่เพียงจะหาวิธีที่จะให้เขาทั้งสองตายให้เร็วที่สุดเพื่อจะได้ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานกับความเจ็บปวด โชคดีที่มีคนมาพบรอยเท้าของเขาและออกติดตามจนพบทั้งสองในสภาพแทบไม่รู้สึกตัว
หมอที่โรงพยาบาลตัดขาของฮิวจ์ เฮอร์ที่ถูกหิมะกัดจนเนื้อตายออกทั้งสองข้าง เขาถามหมอว่าเขาจะกลับมาปีนเขาได้อีกหรือไม่ หมอบอกว่า เขาจะไม่มีทางกลับไปปีนเขาได้อีกเลย
มันเหมือนกับความหวังดับวูบลง เพราะการปีนเขาเป็นชีวิตจิตใจของเขามาตั้งแต่เด็ก จากคนที่เคยเป็นนักปีนเขาระดับโลก ตอนนี้เขาไม่มีโอกาสกลับไปปีนเขาอีกแล้ว
แต่เมื่อเขากลับมาทบทวนเรื่องนี้อีกที ฮิวจ์ เฮอร์คิดว่า หมออาจรู้เรื่องทางการแพทย์ดี แต่หมอจะไปรู้อะไรเกี่ยวกับการปีนเขาเล่า ตัวเขาเองต่างหากที่รู้เรื่องปีนเขาเป็นอย่างดี เขาควรจะเชื่อตัวเองมากกว่า
หลังจากฟื้นตัวขึ้น ฮิวจ์ เฮอร์ก็เริ่มศึกษาเกี่ยวกับกายอุปกรณ์และพัฒนาขาเทียมที่จะทำให้เขาปีนเขาได้ เขาปรับปรุงขาเทียมให้ทำให้มันยืดยาวขึ้นได้ ทำให้เขาสามารถปีนป่ายและเอื้อมไปถึงจุดที่เขาไม่สามารถยื่นมือไปถึงมาก่อน
เขาปรับให้ขาเทียมมีเหล็กแหลมที่ยึดเกาะกับภูเขาที่เป็นน้ำแข็งได้ และทำให้ขาเทียมสามารถทรงตัวอยู่บนขอบหินเล็กๆ ขนาดเท่าเหรียญบาท
ด้วยกายอุปกรณ์และขาเทียมเหล่านี้ ฮิวจ์ เฮอร์สามารถแข่งขันและเอาชนะนักปีนเขาคนอื่นๆ ที่มีร่างกายปกติได้ จนมีคนทักท้วงว่าฮิวจ์ เฮอร์ได้เปรียบจากกายอุปกรณ์ของเขา
แต่เขาก็ได้แต่บอกกับคนเหล่านั้นว่า ถ้าคิดว่าการใช้กายอุปกรณ์ทำให้การแข่งขันไม่เป็นธรรมก็ให้พวกเขาไปตัดขาตัวเองออกเพื่อใส่กายอุปกรณ์แบบเดียวกับที่ตัวเขาใส่ เขาก็จะไม่ว่าอะไรเลย
แม้ว่าเขาจะมีความสุขจากการปีนเขา แต่ทุกวันนี้ ฮิวจ์ เฮอร์มีภารกิจที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น ความสนใจในการพัฒนากายอุปกรณ์ทำให้เขาเข้าศึกษาต่อที่ MIT และต่อมากลายเป็นหัวหน้าโครงการที่ชื่อว่า Extreme Bionics ที่นั่น
โครงการนี้ต้องการพัฒนาระบบกายอุปกรณ์ มือและเท้าเทียมที่มีประสิทธิภาพสูงสำหรับคนพิการ เขาได้พัฒนากายอุปกรณ์ชั้นเลิศที่ทำให้คนพิการสามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติ และในบางกรณีแขนขาเทียมของเขาทำให้คนพิการมีประสิทธิภาพดีกว่าแขนขาของคนปกติเสียอีก
ฮิวจ์ เฮอร์พบว่าเทคโนโลยีอุปกรณ์สวมใส่กับร่างกายมนุษย์นั้นมีพัฒนาการล้าหลังอย่างน่าตกใจ รองเท้า ซึ่งมนุษย์ใช้สวมใส่มาตั้งแต่ยุคก่อนประวัติศาสตร์ จนถึงปัจจุบันรองเท้าที่เราใส่มานับพันปีก็ยังกัดเท้าของเราอยู่ ทั้งที่เทคโนโลยีพัฒนาไปมากแล้ว
ขาเทียมที่นำมาสวมเข้ากับส่วนปลายของเท้าที่ถูกตัดออกก็เช่นกัน เขาจึงสร้างเครื่องวิเคราะห์เนื้อเยื่อขึ้นเพื่อศึกษาความยืดหยุ่นและจุดแข็งจุดอ่อนของโคนขาแล้วสร้างขาเทียมที่สอดคล้องกับสภาพเนื้อเยื่อบริเวณนั้น ผลลัพธ์ก็คือ ขาเทียมที่แนบกระชับและยืดหยุ่นได้ตามการเคลื่อนไหวของขาอย่างเป็นธรรมชาติ
ทุกวันนี้ ฮิวจ์ เฮอร์ยังทำการวิจัยอยู่ที่ MIT เพื่อพัฒนากายอุปกรณ์ให้มีประสิทธิภาพสูงขึ้นด้วยการผสมผสานวิทยาศาสตร์เทคโนโลยี วัสดุใหม่ๆ และระบบคอมพิวเตอร์ที่เชื่อมต่อกายอุปกรณ์เข้ากับระบบร่างกายของมนุษย์
ด้วยความเชื่อที่แน่วแน่ของเขาว่า “ร่างกายมนุษย์ไม่พิการ เทคโนโลยีที่ยังไม่พัฒนาต่างหากที่ทำให้มนุษย์ต้องพิการ”
ฟังเรื่องราวของเขาได้จาก TED talk
|