รถเข็น (0 ชิ้น)
 
มนุษย์ไบโอนิค

เขียนโดย gam pata
พฤหัส 05 มกราคม 2560 @ 05:16


 ฮิวจ์ เฮอร์ (Hugh Herr) เป็นอัจฉริยะด้านการปีนเขา

เขาเริ่มปีนเขาตั้งแต่อายุได้ 8 ขวบ เมื่ออายุได้ 17 เขาติดอันดับเป็นนักไต่เขายอดเยี่ยมของสหรัฐอเมริกา 

แต่เมื่ออายุ 22 ปี ขณะที่เขากำลังปีนเขาสูงที่
รัฐนิวแฮมเชียร์กับเพื่อน เขาก็เจอเข้ากับพายุหิมะที่รุนแรงที่สุด หิมะที่ตกหนักอย่างมืดฟ้ามัวดินทำให้เขาไม่สามารถมองเห็นอะไรเลย จนทั้งสองหลงทาง 

เขาดิ้นรนเดินฝ่าพายุจากหิม
ะที่สูงแค่เข่า กลายเป็นสูงถึงระดับเอว และบางที่ก็สูงถึงระดับอก จนเดินต่อไม่ได้ ทั้งสองตัดสินใจขุดหิมะเป็นโพรงและหลบอยู่ในนั้น 

อุณหภูมิที่หนาวจัดต่ำกว่า -20 องศา ทำให้ทั้งสองต้องกอดกันไว้เ
พื่อรักษาร่างกายให้อบอุ่น ปลายมือและเท้าของทั้งสองถูกความหนาวเย็นของหิมะกัดจนกลายเป็นน้ำแข็ง เจ็บปวดอย่างเหลือจะทานทนอยู่ในโพรงหิมะ ความหวังที่จะรอดเลือนราง 

ฮิวจ์ เฮอร์คิดแต่เพียงจะหาวิธีที
่จะให้เขาทั้งสองตายให้เร็วที่สุดเพื่อจะได้ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานกับความเจ็บปวด โชคดีที่มีคนมาพบรอยเท้าของเขาและออกติดตามจนพบทั้งสองในสภาพแทบไม่รู้สึกตัว 

หมอที่โรงพยาบาลตัดขาของฮิว
จ์ เฮอร์ที่ถูกหิมะกัดจนเนื้อตายออกทั้งสองข้าง เขาถามหมอว่าเขาจะกลับมาปีนเขาได้อีกหรือไม่ หมอบอกว่า เขาจะไม่มีทางกลับไปปีนเขาได้อีกเลย 

มันเหมือนกับความหวังดับวูบ
ลง เพราะการปีนเขาเป็นชีวิตจิตใจของเขามาตั้งแต่เด็ก จากคนที่เคยเป็นนักปีนเขาระดับโลก ตอนนี้เขาไม่มีโอกาสกลับไปปีนเขาอีกแล้ว 

แต่เมื่อเขากลับมาทบทวนเรื่
องนี้อีกที ฮิวจ์ เฮอร์คิดว่า หมออาจรู้เรื่องทางการแพทย์ดี แต่หมอจะไปรู้อะไรเกี่ยวกับการปีนเขาเล่า ตัวเขาเองต่างหากที่รู้เรื่องปีนเขาเป็นอย่างดี เขาควรจะเชื่อตัวเองมากกว่า

หลังจากฟื้นตัวขึ้น ฮิวจ์ เฮอร์ก็เริ่มศึกษาเกี่ยวกับ
กายอุปกรณ์และพัฒนาขาเทียมที่จะทำให้เขาปีนเขาได้ เขาปรับปรุงขาเทียมให้ทำให้มันยืดยาวขึ้นได้ ทำให้เขาสามารถปีนป่ายและเอื้อมไปถึงจุดที่เขาไม่สามารถยื่นมือไปถึงมาก่อน 

เขาปรับให้ขาเทียมมีเหล็กแห
ลมที่ยึดเกาะกับภูเขาที่เป็นน้ำแข็งได้ และทำให้ขาเทียมสามารถทรงตัวอยู่บนขอบหินเล็กๆ ขนาดเท่าเหรียญบาท 

ด้วยกายอุปกรณ์และขาเทียมเห
ล่านี้ ฮิวจ์ เฮอร์สามารถแข่งขันและเอาชนะนักปีนเขาคนอื่นๆ ที่มีร่างกายปกติได้ จนมีคนทักท้วงว่าฮิวจ์ เฮอร์ได้เปรียบจากกายอุปกรณ์ของเขา 

แต่เขาก็ได้แต่บอกกับคนเหล่
านั้นว่า ถ้าคิดว่าการใช้กายอุปกรณ์ทำให้การแข่งขันไม่เป็นธรรมก็ให้พวกเขาไปตัดขาตัวเองออกเพื่อใส่กายอุปกรณ์แบบเดียวกับที่ตัวเขาใส่ เขาก็จะไม่ว่าอะไรเลย 

แม้ว่าเขาจะมีความสุขจากการ
ปีนเขา แต่ทุกวันนี้ ฮิวจ์ เฮอร์มีภารกิจที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น ความสนใจในการพัฒนากายอุปกรณ์ทำให้เขาเข้าศึกษาต่อที่ MIT และต่อมากลายเป็นหัวหน้าโครงการที่ชื่อว่า Extreme Bionics ที่นั่น 

โครงการนี้ต้องการพัฒนาระบบ
กายอุปกรณ์ มือและเท้าเทียมที่มีประสิทธิภาพสูงสำหรับคนพิการ เขาได้พัฒนากายอุปกรณ์ชั้นเลิศที่ทำให้คนพิการสามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติ และในบางกรณีแขนขาเทียมของเขาทำให้คนพิการมีประสิทธิภาพดีกว่าแขนขาของคนปกติเสียอีก

ฮิวจ์ เฮอร์พบว่าเทคโนโลยีอุปกรณ์
สวมใส่กับร่างกายมนุษย์นั้นมีพัฒนาการล้าหลังอย่างน่าตกใจ รองเท้า ซึ่งมนุษย์ใช้สวมใส่มาตั้งแต่ยุคก่อนประวัติศาสตร์ จนถึงปัจจุบันรองเท้าที่เราใส่มานับพันปีก็ยังกัดเท้าของเราอยู่ ทั้งที่เทคโนโลยีพัฒนาไปมากแล้ว 

ขาเทียมที่นำมาสวมเข้ากับส่
วนปลายของเท้าที่ถูกตัดออกก็เช่นกัน เขาจึงสร้างเครื่องวิเคราะห์เนื้อเยื่อขึ้นเพื่อศึกษาความยืดหยุ่นและจุดแข็งจุดอ่อนของโคนขาแล้วสร้างขาเทียมที่สอดคล้องกับสภาพเนื้อเยื่อบริเวณนั้น ผลลัพธ์ก็คือ ขาเทียมที่แนบกระชับและยืดหยุ่นได้ตามการเคลื่อนไหวของขาอย่างเป็นธรรมชาติ 

ทุกวันนี้ ฮิวจ์ เฮอร์ยังทำการวิจัยอยู่ที่ MIT เพื่อพัฒนากายอุปกรณ์ให้มีป
ระสิทธิภาพสูงขึ้นด้วยการผสมผสานวิทยาศาสตร์เทคโนโลยี วัสดุใหม่ๆ และระบบคอมพิวเตอร์ที่เชื่อมต่อกายอุปกรณ์เข้ากับระบบร่างกายของมนุษย์ 

ด้วยความเชื่อที่แน่วแน่ของ
เขาว่า “ร่างกายมนุษย์ไม่พิการ เทคโนโลยีที่ยังไม่พัฒนาต่างหากที่ทำให้มนุษย์ต้องพิกา
ร”

ฟังเรื่องราวของเขาได้จาก TED talk



มนุษย์ไบโอนิค
บนอานจักรยานมีแต่ความสุข
SHA Conference & Sharing 19-21 ธันวาคม 2555
เรื่องเล่าจากหมอคนหนึ่ง โดย น.พ. เดชา แซ่หลี ผู้อำนวยการ ร.พ. กะพ้อ
ดูทั้งหมด »
E-Mail

รหัสผ่าน

จดจำการล๊อคอิน

สมัครสมาชิก ลืมรหัสผ่าน