พิมพ์หน้านี้    ส่งหน้านี้ให้เพื่อน

เขียนโดย gam pata
อาทิตย์ 25 มกราคม 2552 @ 03:33

ผู้ป่วยในความทรงจำ

เรื่องเล่าจากนักศึกษาแพทย์

เรื่องโดย นศพ. นัฐกานต์ มะโนนายะ">คณะแพทย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

“พี่...พี่...!” เสียงเล็กๆ ดังมาจากประตู ฉันผละหน้าจากรายงานที่กำลังปั่นเพื่อส่งให้ทันบ่ายนี้ หันไปดูใบหน้าเล็กๆ หัวล้านเกรียน ผิวคล้ำกว่าปกติ ที่ยืนล้ำประตูห้องพักนักศึกษาแพทย์ที่เปิดแง้มอยู่

เธอคือน้องเอ เด็กอายุ 11 ปี ที่ติดเชื้อเอดส์จากแม่ ตอนนี้เธออยู่ในระยะสุดท้ายและกำลังต่อสู้อยู่กับโรคมะเร็งต่อมน้ำเหลือง แววตาเล็กใสดูตื่นเต้นดีใจ เธอคงไม่ทันสังเกตถึงอาการชะงักงันของเพื่อนนักศึกษาแพทย์คนอื่นๆ ของฉันที่อยู่ในห้อง ฉันได้แต่ตอบไปว่า

“พี่ยังไม่ว่างนะ เดี๋ยวมาใหม่นะ” เด็กหญิงหายหน้าไปไม่นานก็กลับเข้ามาอีก คราวนี้ไม่ได้มาคนเดียว เธอพาเด็กหญิงอีกคนมาด้วย น้องบีเด็กหญิงที่ติดเชื้อจากแม่เหมือนกัน น้องบีมีอาการแทรกซ้อนมากกว่าน้องเอและแสดงอาการมาตั้งแต่ยังเล็ก

เด็กหญิงทั้งสองจูงมือกันมานั่งขนาบฉันไว้ ฉันนั่งปั่นงานไปพลางหันมาตอบคำถามจากน้องเอเป็นระยะ เธอเป็นเด็กช่างสงสัย ดูฉลาดเฉลียว ดูใกล้ๆ จะเห็นลักยิ้มที่บุ๋มลงไปในแก้มใสๆ ของเธอ จะดีแค่ไหนนะถ้าเธอไม่ได้ติดเชื้อ...

น้องเอในวันนี้ต่างจากวันแรกที่พบกันมาก วันนั้นน้องอ่อนแอมากเหลือเกิน หลังจากได้รับยาเคมีบำบัดภูมิต้านทานเธอก็ลดลงมาก เธอนอนซมบนเตียงไม่พูดไม่จา หายใจแผ่วเบาจนน่ากลัว แต่หลังจากได้รับการดูแลเอาใจใส่อย่างดี บวกกับกำลังใจจากคุณพ่อของเธอ น้องก็ดีวันดีคืน แข็งแรงจนเดินไปไหนมาไหนได้

พอปั่นรายงานเสร็จ เด็กทั้งสองก็ถูกจับสวมหน้ากากแล้วเกาะแขนฉันคนละข้างลงลิฟท์มาข้างล่าง  ก็เพราะฉันทนคำอ้อนวอนของน้องเอไม่ไหว เธอขอให้พาไปดูร้านขายครอสติชที่ฉันเคยซื้อให้เธอปักเมื่อคราวก่อน คงจะติดใจ... พอไปถึงร้าน ลุงคนขายก็แซวใหญ่ว่าพาลูกๆ มาช็อป... “เอาไปปักแล้วคราวหน้าถ้ามาคีโมอีกรอบเอามาอวดพี่ด้วยนะ”

น้องเอเป็นคนมีฝีมือดีมาก  นอกจากชอบปักครอชติซแล้ว  เธอยังชอบร้อยลูกปัดเป็นพวงกุญแจสวยๆ มีทั้งรูปกระเป๋า รูปตะกร้า สิ่งที่น้องเอทำ น้องบีจะเป็นคนเอาไปตะเวนขายให้คุณหมอ พยาบาลและนักศึกษาแพทย์ ทุกครั้งที่ขายได้ น้องบีจะวิ่งเอาเงินมาให้น้องเอ แม้น้องเอจะยกเงินให้ แต่น้องบีไม่เอา ถึงจะสมองช้าแต่เธอก็รู้ว่า ตอนทำมันยากกว่าตอนขายตั้งเยอะ

หลังจากนั้นไม่นาน น้องบีได้กลับบ้านไปกับคุณแม่ของเธอ ส่วนน้องเอกลับไปเรียนหนังสือและกลับมาทำคีโมอีกรอบหนึ่ง น้องเอยังไม่ได้เอาครอสติชลายนั้นมาอวดฉันเลย และก็คงไม่ได้เอามาอวดแล้วล่ะ หลังคีโมรอบนี้น้องเอติดเชื้อในกระแสเลือดและป่วยหนักจนเกินกว่าจะอดทนต่อไปได้ ไม่เป็นไรนะน้องเอ ถึงแม้ว่ามันจะไม่เสร็จ แต่พี่รู้ดีว่าถ้าเสร็จมันจะออกมาสวยมากแค่ไหน พักซะเถอะนะ หนูทรมานมานานแล้ว ขอให้เอได้ไปอยู่บนสวรรค์ ที่ที่เหมาะกับนางฟ้าเล็กๆ ที่ฉลาดและน่ารักอย่างเธอ ขอบคุณที่ทำให้พี่ได้ละทิ้งความขี้ขลาดของตัวเองไปได้อย่างสิ้นเชิง ภาพที่เอช่วยเก็บข้าวของที่พี่ทิ้งระเกะระกะไว้เต็มโต๊ะ มันเป็นภาพที่สวยงามที่สุดและพี่จะไม่มีวันลืมเลย หลับให้สบายนะเด็กน้อย สักวันเราคงได้พบกันอีก...

เรื่องเล่านี้เรียบเรียงจากผลงานของนักศึกษาคณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ พิมพ์เผยแพร่ในจุลสาร Lift Me Up, Volume 6 จัดพิมพ์โดยคณะกรรมการส่งเสริมจริยธรรมนักศึกษาแพทย์ คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่